Canasaricus

Hoe zou het zijn met de zeven dwergen uit Sneeuwwitje en ...

Ooit waren ze gevierd, beroemd, onmisbaar,...maar van de sterren van weleer blijft niet veel meer over...
En ze leefden nog lang en gelukkig. Zo eindigde het sprookje "Sneeuwwitje en de zeven dwergen" net als zovele andere vertelsels. "Ze leefden nog lang en gelukkig" gaat natuurlijk over Sneeuwwitje en de prins, maar hoe ging het verder met de dwergen? Hier het waargebeurde verhaal van deze zevenvuldigheid:
Nadat het huis van deze zeven sprookjesfiguren werd afgebroken- tja, geen bouwvergunning- moesten ze noodgedwongen op zoek naar een nieuwe verblijfplaats. Na een lange tijd van bedelen, vuilnisbakken doorzoeken en wonen in huizen van karton konden de zeven schooiers terecht in een woning van het OCMW. Allemaal kregen ze ook een job, weliswaar een job waarvoor weinig anderen stonden te springen. Een van hen kreeg een job als opzichter; meer bepaald als een -u kent het wel- persoon die met het verkeersbord nummer zoveel in zijn hand aan een school gaat staan zodat de kleine kinderen veilig aan de overkant van de straat kunnen geraken. Helaas, door zijn gestalte viel de dwerg amper op en het duurde dan ook niet lang voor
hij door een auto werd meegegraaid. Drie maanden ziekenhuis als gevolg. Ook daar werd hij letterlijk en figuurlijk over het hoofd gezien. Nummertje twee kreeg in die zelfde periode een arbeidsplaats in een fabriek. Alles ging goed tot zijn baard plots vastgeraakte in het raderwerk van een van de machines. Anderhalf uur heeft het geduurd voor hij uit zijn hachelijke situatie werd bevrijd. Een halve baard, anderhalf uur productieverlies voor de fabriek en een zware fobie bij de dwerg waren de gevolgen. De derde kreeg van het interimbureau een job als behanger. Dat was waarschijnlijk geen probleem geweest als het ging over het behangen van hondenhokken, maar zelfs met hulp van een ladder kon de dwerg nog niet aan het plafond.
Nummers vier en vijf besloten te zorgen voor het huishouden, een zeer belangrijke en vaak
onderschatte taak. Drie maal helaas, de dwergen konden niet eens aan het fornuis zodat ze bijna elke dag op zoek moesten naar de gratis aanbiedingen in supermarkten of naar pakjes friet waar nog een paar koude gouden frietjes inlagen - waarschijnlijk van zo een gulzigaard waarvan de ogen groter waren dan de mond- om de anderen toch iets te kunnen aanbieden. Dwergen zes en zeven besloten zich te storten op een sportcarrière. De ene begon een carrière als hordenloper. Een ding moet gezegd: hij ontweek de horden op schitterende, doch onreglementaire manier. Langs de ene zijde veel gratis publiciteit, langs de andere zijde een heleboel boetes wegens
spelbederf. De laatste zette alles op alles voor een carrière als poolstokspringer, maar -het moet gezegd- ook hij brak geen hoogterecords! En ze leefden nog lang en gelukkig zeggen ze dan?

Ze kunnen jullie echt alles wijs maken,he!