NAVIGATIE
• Music overzicht
• Zoeken
RUBRIEKEN
• FAQ / Help
• Wat mag niet?
• WZL Wedstrijden
• WZL Chat
• WZL Toolbar
• WZL Statistieken
• WZL leden
• WZL shop
• E-cards
RSS 
• Fun-feed
• Babe-feed
• Stud-feed
Een groot aantal pokerrooms geven
de mogelijkheid om poker te spelen op internet en geld te storten via het veilige iDeal betaalsysteem. |
PainKiller
wzl-lid
Sinds 1/6/2006
T: 10
R: 222
|
7/5/2007 -
20:01u
| Quote
|
Geen band op deze nietige stip in het universum die de vier elementen zo naar haar hand kan zetten als Neurosis. Al sinds ‘Souls At Zero’ dwepen deze veteranen uit de Bay Area met woeste gitaarorkanen en kolkende ritmes, en met behulp van de vurige tongen van Scott Kelly en Steve Von Till passen ze met elke plaat de techniek van de verschroeide aarde toe. Op door Neurosis omgeploegde akkers groeien, vooral sinds het magistrale ‘Through Silver in Blood’, geen natuurlijke gewassen meer, maar moeten de vele adepten van de band – Cult of Luna, Isis, ‘ons’ Amen Ra, maar vooral heel erg veel minder begaafde collectieven – het stellen met genetisch gemanipuleerde varianten. Neurosis loopt al ruim twee decennia zowel muzikaal als inhoudelijk met een wijde boog om elk metalcliché heen, laat zich net daardoor in geen enkele niche wringen en zoekt met een haast sacrale toewijding naar nieuwe invalshoeken, zonder daarbij aan de essentie van hun verpletterende sound te raken.
Hengelen naar het instant effect van catchy gitaar- of zanglijnen is hen vreemd. Neurosis bouwt haar mini-symfonieën liever met monnikengeduld op, en vraagt van de luisteraar dezelfde lankmoedigheid. Wat meteen verklaart waarom deze oude rotten niet meteen in aanmerking komen voor een MTVIcon: liefhebbers van de snelle metalhap knappen vaak af op hun ellenlange spinsels en voor hen die een gezapige opbouw wél weten te appreciëren, zijn de brutale sonische oorvegen die Neurosis zo graag uitdeelt er vaak te veel aan. Of daar met ‘Given To The Rising’ verandering inkomt, is maar zeer de vraag, want hoewel de band hier qua opbouw vaak nieuwe routes uitstippelt, blijft het trademark Neurosis: opwindend, soms onmenselijk hard en nog vaker mikkend op een transcendentale ervaring.
Von Till en co. hadden ons nochtans bijna liggen met ‘Water Is Not Enough’. Het op MySpace gedropte nummer moest en zou de richting aangeven die we op ‘Given To The Rising’ mochten verwachten, en kwam ons tegemoet met een directheid die we de laatste jaren van de San Fransiscanen niet meer gewoon waren: de filet pur van een riff die we in de openingsseconden op ons bord kregen gegooid, sneed metéén door merg en been en stond haaks op de met moody intro’s doorspekte sound van de succulente voorganger The Eye of Every Storm. Ook de plaat valt met de deur in huis: het titelnummer geeft je een rechtse directe die je pampus door de huiskamer slingert. Onder impuls van Noah Landis’ naargeestige synthpartijen brokkelt de agressie gestaag af, al scheert de song de hoogste toppen in het wervelende tweede gedeelte.
Nog terwijl we de zwarte vlekken tevergeefs uit onze ogen proberen te wrijven, is daar ‘Fear and Sickness’, dat zijn vergif tergend traag in de bloedbanen spuit en teert op een indrukwekkende finale. De gitaren van Kelly en Von Till jakkeren onophoudelijk tegen elkaar op, terwijl de ritmetandem Roeder/Edwardson de evocatie van het perfecte onweer op de spits drijft. De donderkoppen worden eventjes verdreven in de mijmerende eerste minuten van ‘To the Wind’, maar ook hier boren knarsende gitaarschichten algauw mangaten in de grond. En wanneer Von Till de uiterste grenzen van stembanden en maag verkent met een langerrekte oeruithaal, wordt het sein gegeven voor de moorddadigste doomriff die we in jaren hoorden.
Ook ‘At The End of the Road’ stelt de nekwervels danig op de proef, al moeten de ongeduldigen zich wel door een verrukkelijke intro van een slordige zes minuten worstelen alvorens de eerste explosie zich aandient. Geen probleem, want wat het creëren van uitgesponnen spanningsbogen betreft, laat Neurosis de concurrentie nog altijd mijlenver achter zich. De neerwaartse spiraal van onrust culmineert in pure waanzin als de gillende gitaren en grimmige synths en samples in ‘Hidden Faces’ de Neurosis-sound samenzweerderig richting geperfectioneerde gothic uitduwen. Het episch opgezette ‘Water Is Not Enough’ lijkt aanvankelijk niet echt in dit doemscenario te passen, maar blaast in de laatste minuten alles en iedereen weg met een verbluffende riff. De meest eigenzinnige tracks bewaart Neurosis naar goede gewoonte voor de laatste aanvallen op het gehoor: ‘Distill (Watching the Swarm)’ is een lapjesdeken van duistere ambient en doom, dat iedereen die durft beweren dat de band zijn zin voor avontuur is verloren, op zijn plaats zet. De nostalgische stoethaspels die vinden dat het met Neurosis bergaf is beginnen gaan na hun debuut ‘Pain of Mind’ krijgen dan weer een veeg uit de pan met ‘Origin’, dat na een minutenlange sfeervolle opbouw de outer limits van de progressieve metal verkent. Een orgelpunt dat zelfs na de zoveelste beluistering minutenlang blijft nazinderen.
Het is werkelijk verbluffend hoe Neurosis er op elke plaat in slaagt om zichzelf – en niet het warm water - heruit te vinden. Het ei van Columbus hebben ze jaren geleden zélf gelegd, en dus hebben ze de handen vrij om hun traditie in topkwaliteit in ere te houden. ‘Given to the Rising’, rauwer en trouwer aan de roots dan zijn twee voorgangers, is het zoveelste resultaat van die benijdenswaardige positie. Zijn we fan? Natuurlijk, net zoals iedereen die ooit de moeite heeft gedaan om Neurosis meer dan oppervlakkig te beluisteren. Al heeft een geweldige eerbied voor wat deze Amerikanen doen het ondertussen gehaald van blinde adoratie.
bron: Digg*
Bron: © http://www.neurosis.com/images/splash.jpg
|
KiDDie
wzl-lid
Sinds 26/7/2006
T:0 -
R:49
|
16/5/2007 -
13:49u
| Quote
|
|
Sublieme cd !!!
|
thiso
wzl-lid
Sinds 7/4/2005
T:17 -
R:570
|
23/5/2007 -
20:04u
| Quote
|
|
fantastishce plaat, lekker donker, ik hou van deze plaat, echt super.
|
|
|
